Ayağınıza kadar gelip sizinle görüşmek isteyen insanlara önyargıyla yaklaşmadan önce bir kez daha düşünmeniz dileğiyle..
Kaba saba, soluk, yıpranmış giysiler içindeki yaşlı çift Boston treninden inip utangaç bir tavırla rektörün bürosundan içeri girer girmez, sekreter masasından fırlayarak önlerini kesti.. Öyle ya, bunlar gibi ne idüğü belirsiz taşralıların Harvard gibi bir üniversitede ne işleri olabilirdi?
Adam yavaşça rektörü görmek istediklerini söyledi. İşte bu imkansızdı. Rektörün o gün onlara ayıracak saniyesi yoktu. Yaşlı kadın çekingen bir tavırla, "Bekleriz" diye mırıldandı..
Nasıl olsa bir süre sonra sıkılıp gideceklerdi.. Sekreter sesini çıkarmadan masasına döndü. Saatler geçti, yaşlı çift pes etmedi. Sonunda sekreter dayanamayarak yerinden kalktı.. "Sadece birkaç dakika görüşseniz. Yoksa gidecekleri yok" diyerek rektörü iknaya çalıştı.. Anlaşılan çare yoktu.. Genç rektör isteksiz bir biçimde kapıyı açtı. Sekreterinin anlattığı tablo içini bulandırmıştı. Zaten taşralılardan, kaba saba köylülerden nefret ederdi.. Onun gibi bir adamın ofisine gelmeye cesaret etmek.. Olacak şey miydi bu?
Suratı asılmış, sinirleri gerilmişti.
Yaşlı kadın hemen söze başladı. Harvard'da okuyan oğullarını bir yıl önce bir kazada kaybetmişlerdi. Oğulları burada öyle mutlu olmuştu ki, onun anısına okul sınırları içinde bir yere, bir anıt dikmek istiyorlardı..
Rektör, bu dokunaklı öyküden duygulanmak yerine öfkelendi.. "Madam" dedi, sert bir sesle, "Biz Harvard'da okuyan ve sonra ölen herkes için bir anıt dikecek olsak, burası mezarlığa döner.."
"Hayır, hayır" diyerek haykırdı yaşlı kadın.. "Anıt değil.. Belki Harvard'a bir bina yaptırabiliriz".. Rektör, yıpranmış giysilere nefret dolu bir nazar fırlatarak, "Bina mı?" diye tekrarladı, "Siz bir binanın kaça mal olduğunu biliyor musunuz? Sadece son yaptığımız bölüm yedi buçuk milyon dolardan fazlasına çıktı.."
Tartışmayı noktaladığını düşünüyordu. Artık bu ihtiyar bunaklardan kurtulabilirdi. Yaşlı kadın sessizce kocasına döndü. "Üniversite inşaatına başlamak için gereken para bu muymuş? Peki, biz niçin kendi üniversitemizi kurmuyoruz, o halde?"
Rektörün yüzü karmakarışıktı.. Yaşlı adam başıyla onayladı..
Bay ve Bayan Leland Stanford dışarı çıktılar.. Doğu California'ya, Palo Alto'ya geldiler.. Ve Harvard'ın artık umursamadığı oğulları için onun adını ebediyyen yaşatacak üniversiteyi kurdular..
Amerika'nın en önemli üniversitelerinden birini. Stanford'u.
Anasayfa 
Konu: Önyargı 
C.tesi Kas. 14, 2009 3:15 pm
